Erg lang heb ik niet getwijfeld om mij baan als leerkracht op te zeggen. De balans tussen werk en privé was zo aan het schuren en dat moest anders.
Ik had ondertussen een 2e kindje gekregen en iedereen die kinderen heeft weet, de tijd gaat snel en ze groeien hard. Op alle fronten. Het was heerlijk thuis met onze 2 prachtige meiden en ik genoot volop van de tijd met hun. Ik kon ze al mijn aandacht geven. Vaak waren we te vinden op de kinderboerderij, waar we speelden en dieren knuffelden.
Na een poosje werd ik gevraagd of ik in zou willen vallen op school. Het was het proberen waard. Eigenlijk beviel dat zo goed, dat ik steeds opnieuw gevraagd werd. Ik kon mijn eigen agenda prima beheren en zo de balans tussen werk en privé goed bewaken. Het fijne van invalwerk is, dat ik na een dag werken de dag kon afsluiten en gewoon klaar was. Niets mee naar huis, niets voorbereiden voor een andere dag. Gewoon klaar. Voor de meiden hadden we opvang bij een gastouder op een boerderij en ook zij hadden het altijd super fijn.
Zo heb ik 10 jaar lang ingevallen in het regulier basisonderwijs. Onze dochters werden groter en ik kreeg opnieuw zin in een nieuwe uitdaging. Een eigen klas zat er toen niet in. Ik nam ontslag als invaller ging werken op een leuke en toffe natuur BSO. Daar kon in 3 middagen per week knutselen, proefjes doen, speurtochten door het park lopen, in bomen klimmen, hutten bouwen. Alles wat ik eigenlijk ook graag had willen doen, toen met mijn eigen klas. Heerlijk was het, om dat daar te kunnen doen! En, dat doe ik nu nog steeds met plezier en liefde.
Mijn volgende uitdaging kwam toen ik besloot om, naast het werken op de BSO, als zzp-er aan de slag te gaan. Ik ging erbij werken in de thuiszorg. Het hele zzp stukje vond best wel even spannend, maar ik kreeg goede hulp en ondersteuning. Ik gaf aandachtzorg aan verschillende mensen, zodat zij langer in de thuissituatie konden blijven wonen. Dat was ook palliatieve zorg. Het is mooi en dankbaar werk wat ik 5 jaar met liefde en plezier heb gedaan. Maar in mijn hart voelde ik dat het werken in de zorg niet helemaal mijn passie was.
Naar aanleiding van een coachtraject voor mijzelf, kwam ik opnieuw in aanraking met paarden. En ineens wist het. Dit is wat ik wil doen! Mijn liefde voor paarden combineren met het werken met mensen, in de natuur én als coach! Ik volgde de opleiding tot Equine Assisted Coach bij Educatief centrum Keulseweg. Er was alleen één uitdaging, ik heb zelf geen paard… Maar, ik was zo enthousiast dat ik aan iedereen die het horen wilden, vertelde over mijn plannen: ik word coach met inzet van paarden. En na een aantal weken had ik 7 paarden op 3 locaties die ik in mocht zetten tijdens mijn opleiding. Hoe gaaf dat dat gewoon mocht!
Na mijn opleiding ben ik op de privéstal in Hazerswoude Rijndijk blijven hangen en heb daar nu mijn praktijk: Met Gabry & paarden. Coaching.
Mijn droom, mijn verlangen heb ik kunnen verwezenlijken, door het veel aandacht te geven, door het te voeden én te voelen. Ik ben dankbaar voor iedereen die op mijn pad gekomen is en daaraan heeft bijgedragen. Ik ben coach mèt inzet van paarden. Zij zijn mijn co-coaches, mijn collega’s.
De paarden en ik gaan nog veel mooie dingen doen samen, daar geloof ik in!
