Sommige hebben er niets mee en ook niet omdat je (alweer) een nieuw jaar moet beginnen zonder jouw dierbare(n). Iets nieuws beleven. Dat kan zo beladen zijn wanneer je dit moet doen zònder. Vertel je het aan je omgeving, ook na zoveel tijd nog, dat je dat niet wil? Dat het pijn doet.
We kennen ze allemaal, onze eigen overtuigingen én oordelen. Velen zijn met de paplepel ingegoten en ze zeggen dat iets; goed, eng, moeilijk, beter, stom, raar, zo hoort, of juist niet is... En, het moet vooral ‘leuk’ en ‘fijn’ zijn. Dat geeft duidelijkheid en is ongecompliceerd. Iets als rouw wordt veelal vermeden. Maar waarom is dat nu?
Ik denk dat dat komt omdat rouwen zo onvoorspelbaar is. En iedereen rouwt ook op de eigen unieke manier. Er is geen protocol of een zo-hoor-je-te-rouwen-profiel. Dat maakt het ongrijpbaar en daardoor onbègrijpbaar… Lekker onduidelijk dus allemaal en dat is eng. Want we willen duidelijkheid en weten waar we aan toe zijn, toch?
Maar dan is er iets als ‘rouw’. De Dikke Van Dale zegt erover:
- rouw (de; m)1 bedroefdheid, m.n. vanwege een sterfgeval: een dag van nationale rouw
- rou·wen (rouwde, heeft gerouwd)
1 berouwen 2 droefheid voelen 3 in de rouw zijn
Oké, ‘bedroefdheid, met name vanwege een sterfgeval’ is helder, maar ik mis concreet andere mogelijke vormen van verlies die je ook kunt ervaren in het leven. En, ‘bedroefdheid en droefheid voelen’ dekt volgens mij niet de lading aan emoties die ook voorbij kunnen komen na een geleden verlies. Hier heeft ook Meneer van Dale nog werk te doen (wink).
Want hoe reageer je als je het ene moment lacht en het volgende moment stilvalt, omdat er een liedje op de radio gedraaid wordt, die doet denken aan dat ene moment van toen. En als gevraagd wordt wat er is, je boos de kamer uit loopt. Zo een reactie komt vaak onverwachts. De emoties kunnen er ineens zijn en je totaal overspoelen. Veel rouwenden voelen zich dan onbegrepen. Of willen er niet meer over praten omdat wij of zij er iets van vinden. Dat onverwachtse, dat grillige, het onvoorspelbare aan rouw… ik denk dat daar te weinig over gesproken wordt. Onwetendheid speelt hier een grote rol. Rouwbewustwording móet een plek krijgen in onze samenleving. Het is écht niet zo eng als alle emoties er ‘gewoon mogen zijn’. Wist jij trouwens dat een alles-overspoelende-huilbui maximaal 10 minuten duurt? 10 minuten. Op een dag van 24 uur. Dat is goed te overzien én het werkt ontspannend. En dat is dan weer goed voor je gezondheid.
Daarom is het goed uit je comfortzone te gaan. Te kijken én te luisteren naar jezelf, naar andere mensen en situaties. Je open te stellen voor het onbekende. De dialoog aan te gaan met de ander én met jezelf. Alleen dan word je je bewust van je eigen aannames en 'waarheden'. Dan kun je er écht voor elkaar én voor jezelf zijn, met aandacht en liefde. Met als resultaat meer zachtheid, begrip en meer verbinding. Dan mag ook de rouw ontspannen en er gewoon zijn. Naast de lach.
Probeer te luisteren naar jezelf én naar elkaar. Iedereen doet op de eigen manier zijn/ haar best in het leven, met ieder een eigen verhaal. Ook jouw verhaal mag gezien en gehoord worden, ook in dit nieuwe jaar.
Durf jij open de dialoog aan te gaan met het onbekende? Om te delen en de verbinding aan te gaan, zodat je voelt dat je niet alleen bent.
Wil je deze mail doorsturen aan diegene waaraan je nu denkt? (Het is gratis én een simpel gebaar van liefde.) Ik wens je een liefdevol 2022 toe.
Met lieve groet,
Gabry de Veld
Rouwcoach met inzet van paarden.
